sábado, 22 de octubre de 2011

mi recto cumplido, a por mas resto, faltan muchos po cumplir












Hola a todos todos una fecha para recordar 19-10- 2011 saque mi carnet de coche y a la primera, cumplí mi sueños unos sueños que para algunos son fáciles para mí no, no por sacarlo eso me fue fácil pero conseguí el psicotécnico fue muy difícil porque me veían así y me decían que lo sentían muchos pero que no me lo podían dar sin ningún tipo de pruebas , a mí se me caía el alma, no lo demostraba por mi madre pero lo he pasado muy mal, tuve que ir a Vigo a un psicotécnico por medio de una autoescuela de minusválidos, a la cual no conocía la busque en internet . Era mi última recurso y fue mi esperanza, mi ilusión ganar de luchar para poder entrar en un curso de fundosa subvencionado por la xunta en Santiago de Compostela. En un mes saque la teórica, la primera semana me costó, después me resulto muy fácil me parecía divertido como un juego, El practico por circutancia de los horarios conocí 3 monitores, respecto a mi problema físico me decían que no estaba preparada para ir al Examen pero como soy muy testarrona quise ir a suspender decía yo quiero ir a suspender , la gran sorpresa fue que fui suspender y aprobé lo brille, tuve que aparcar y creo que nunca aparque tan bien como en el examen, es cierto que estaba tan tranquila como me decía mi último monitor me dijo María vas a probar pero no vas aprobar y yo es igual voy y ya está, yo iba tan tranquila uf su sorpresa fue que lo malle. En mes y medio lo saque eso que tuve 2 meses de parón.

Un recto fue para mí una ilusión hecha realidad, ahora tener suerte y aplicar la practica a la vida real, y no tener nunca que decir sino tuviera carnet, suerte y próximamente coche, con esfuerzo y ánimo se cosigue todo, recomiendo a todos los que tienen un problema fisico esta maravillosa experiencia, querer a veces es poder, mi pena es no me ánimar antes pero nunca es tarde si la dicha es buena, doy la gracias a santa Eulalia a interserta, academia postal, a mi monitores y como no al monitor de vigo sin el nada de esto hubiera de ser posible. me siento orgullosa de realizar esta , expreriencia. ahora si hubiera oposiciones a seguir estudiando, lo debia sacar con 18 años, de aquella mi mente estaba habituada a estudio jaja mis super notas de 3º de bup, con mis compis que ahora son química, ingenieras, directoras de banco, abogadas. pero la bajancia era tanta. el que sigue la consige, la gente ay que tratrarla no fiarse de aparencia. la chica que estaba conmigo aun sigue practicando y solo esta coja de un pie, aprobamos junta la teorica, pero no se, no daba cada persona es un mundo


un saludo
Como sabréis mucho a nacer sufrí parálisis cerebral por culpa de los médicos, mi vida fue una continua lucha, empecé a andar con 5 años pero no voy hoy contar mi pasado, el pasado ya paso.
Gracias a quien leen mi blok

3 comentarios:

Ánxela Sanmartín dijo...

Hola, María, non sabía que tiñas un blog, é moi bonito. Por se non o sabes eu tamén teño un, chámase el blog de Ángela, está en español porque quero que todo o que entre entenda o que escribo.
Aquí deixoche o enlace: http://elblogdegela.blogspot.com/

Espero que entres e che guste, e se queres podes escribirme comentarios. Un saúdo.

PD: que sigas sendo tan loitadora e que se cumpla o que desexes.

duendecilla dijo...

Anxela Gracias polo teu comentario me encantaaaaaa
un saudo

Alvariño dijo...

¡Moitas felicidades!